Strangled Red: Steven i Mike trenerzy w creepypaście Pokemon

Strangled Red to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i poruszających historii grozy związanych ze światem kieszonkowych stworków, zwanych Creepypastami. Ta mroczna opowieść, która zyskała ogromną popularność wśród społeczności miłośników internetowych legend miejskich, przedstawia tragiczną historię trenera o imieniu Steven i jego ukochanego ognistego jaszczura Miki. W przeciwieństwie do wielu innych podobnych opowieści, Strangled Red wyróżnia się głębią emocjonalną i psychologicznym podejściem do tematu straty, obsesji i szaleństwa.

Historia powstania i kontekst

Strangled Red została pierwotnie opublikowana w 2012 roku przez użytkownika o pseudonimie ShadowMaleRenamon. Szybko zdobyła popularność wśród fanów, stając się jedną z najbardziej cenionych opowieści w swoim gatunku. Historia ta wyróżnia się na tle innych podobnych narracji, ponieważ zamiast koncentrować się wyłącznie na elementach nadprzyrodzonych czy przerażających glitchach, skupia się na emocjonalnej podróży głównego bohatera i jego stopniowym pogrążaniu się w obłędzie po stracie ukochanego towarzysza.

Opowieść ta jest często wymieniana jako jedna z lepszych w swoim gatunku, choć nie jest pozbawiona wad i nieścisłości fabularnych. Jej siła tkwi przede wszystkim w przedstawieniu psychologicznego aspektu żałoby i obsesji, co czyni ją bardziej dojrzałą niż wiele innych podobnych historii.

Fabuła Strangled Red

Historia rozpoczyna się od znalezienia przez narratora tajemniczego kartridża w koszu na śmieci sąsiadów. Kartridż przedstawia Charmandera na etykiecie, ale ma dziwne oznaczenie „Strangled Red Version”. Po zapytaniu sąsiadów o grę, ci twierdzą, że nigdy jej nie widzieli, choć ich małe dziecko rozpoznaje postać na kartridżu i prosi matkę, by mu ją kupiła. Matka odmawia, twierdząc, że dziecko nie ma nawet odpowiedniej konsoli do grania.

Zaintrygowany narrator zabiera kartridż do domu i uruchamia grę. Na ekranie startowym widnieje Charizard z dziwną raną na szyi, przypominającą rozdarcie. Po kilku nieudanych próbach kontynuowania zapisanej gry (system odpowiada „No…”), narrator rozpoczyna nową rozgrywkę.

Zamiast standardowego protagonisty, gracz kontroluje postać o imieniu Steven, który wygląda podobnie do Reda z oryginalnych gier, ale ma dłuższe włosy i pewny siebie uśmiech. Steven ma już wybranego startera – Charmandera o imieniu Miki, która okazuje się być wyjątkowo silna. Miki szybko pokonuje pierwszych liderów i ewoluuje w Charizarda już na poziomie 25.

Pierwsza anomalia pojawia się w Lavender Town, gdzie Steven odmawia wejścia do Pokémon Tower, mówiąc „Nie mam powodu, by tam być”. Jest to nietypowe, ponieważ w grze jest wiele miejsc, do których wchodzenie nie jest konieczne, ale tylko tutaj postać wyraźnie odmawia.

Gra toczy się dalej normalnie – Steven pokonuje pozostałych liderów i dociera do Ligi Pokémon, gdzie spotyka swojego brata Mike’a, który jest mistrzem. Po pokonaniu go, bracia gratulują sobie nawzajem, bez typowej rywalizacji znanej z oryginalnych gier.

Po zakończeniu rozgrywki, akcja przenosi się do domu braci, gdzie Mike prosi Stevena o pożyczenie Miki, aby uzupełnić swój Pokédex. Steven niechętnie się zgadza, ale podczas procesu wymiany coś idzie nie tak. Miki znika, a na ekranie pojawia się komunikat „Connection Error”. Mike jest zdruzgotany i przeprasza brata, ale szkoda jest nieodwracalna – Miki zniknęła na zawsze.

Od tego momentu gra drastycznie się zmienia. Akcja przenosi się rok później, a Steven znajduje się w Pokémon Tower przed grobem. Muzyka zmienia się na charakterystyczny motyw z Lavender Town, który będzie towarzyszył graczowi przez resztę rozgrywki. Steven nie ma już żadnych stworków, przedmiotów, odznak ani pieniędzy. Jest pustą skorupą człowieka, który stracił wszystko, co kochał.

Gracz może teraz swobodnie eksplorować Kanto, ale wszyscy NPC traktują Stevena z litością lub unikają go. Niektórzy oferują mu napoje czy jedzenie, ale Steven zawsze odmawia. Jego sprite porusza się wolniej niż normalnie, co dodatkowo podkreśla jego stan psychiczny.

Po odwiedzeniu Pallet Town i rozmowie z profesorem Oakiem („Takie rzeczy się zdarzają… po prostu miałeś pecha”), siostrą Blue’a („Proszę… nie wychodź znowu z domu”) i odkryciu, że matka Reda w ogóle nie chce rozmawiać, gracz znajduje dom Stevena i Mike’a na zachodzie miasta.

W domu Mike mówi tylko „Tak mi przykro”, sugerując, że czuje się winny za to, co się stało. Gdy gracz kładzie Stevena spać, ekran ciemnieje, a gdy się rozjaśnia, jest już noc. Mike śpi w sąsiednim łóżku, a Steven mówi: „Zrobię to… TO może ją przywrócić… TO może zrobić wszystko…”

Steven wychodzi z domu i kieruje się na zachód od Pallet Town, gdzie normalnie nie można się dostać. Jego sprite zaczyna pływać w wodzie, co jest niemożliwe w standardowej grze. Dociera do Wyspy Cinnabar, gdzie spotyka legendarnego glitcha – Missingno. Zamiast walczyć, Steven po prostu mówi „MÓJ”, a Missingno zostaje złapane bez użycia Pokéballa.

Missingno nie pojawia się jednak jako stworek w drużynie, ale jako przedmiot w ekwipunku. Steven wraca do Lavender Town, gdzie mieszkańcy albo go ignorują, albo mówią niepokojące rzeczy, jak „Po prostu idź” czy „Czasem lepiej pozostać martwym”.

W Pokémon Tower Steven używa Missingno na grobie, co powoduje pojawienie się Charizarda o nazwie „MIKI” i statusie „DED”. Jej sprite jest zniekształcony, a jedyny ruch, jaki zna, to „PAIN”.

Steven wraca do Pallet Town, gdzie Mike jest przerażony widokiem Miki. Próbuje przekonać brata, że to, co zrobił, jest złe, ale Steven odpowiada: „W świecie, który mnie oszukał, dlaczego miałbym grać uczciwie?”.

Ekran ciemnieje, a gdy się rozjaśnia, Mike i jego matka leżą martwi na podłodze. Steven stoi nad nimi, a jego sprite drastycznie się zmienił – ma teraz czarną twarz z białym uśmiechem od ucha do ucha i czerwonymi, świecącymi oczami. Jest to postać znana fanom jako „S!3v3n”.

Gracz próbuje zapisać grę, ale pojawia się komunikat „Nic już nie może być uratowane”. Po wyłączeniu gry i ponownym uruchomieniu, na ekranie startowym widnieje zniekształcony Charizard i maniakalny S!3v3n zamiast normalnego trenera.

Analiza i interpretacja

Strangled Red wyróżnia się na tle innych podobnych opowieści głębią psychologiczną i emocjonalną. Historia Stevena to opowieść o żałobie, obsesji i odmowie pogodzenia się ze stratą. Jego stopniowa transformacja z pewnego siebie, odnoszącego sukcesy trenera w szalonego mordercę jest przedstawiona w sposób subtelny i niepokojący.

Symbolika w historii jest bogata i wielowarstwowa. Miki, jako pierwszy i najukochańszy towarzysz Stevena, reprezentuje jego niewinność i radość z przygody. Jej utrata jest katalizatorem jego upadku. Lavender Town, miejsce pochówku stworków, staje się centralnym punktem narracji, podkreślając temat śmierci i żałoby.

Missingno, Pokemon glitch znany z oryginalnych gier, jest tutaj przedstawiony jako siła zdolna zakłócić naturalny porządek rzeczy – dokładnie to, czego pragnie Steven. Jego determinacja, by przywrócić Miki do życia, prowadzi go do manipulowania samą strukturą gry, co odzwierciedla jego odmowę zaakceptowania rzeczywistości.

Końcowa transformacja Stevena w S!3v3n symbolizuje całkowitą utratę człowieczeństwa i pogrążenie się w szaleństwie. Jego nowy wygląd, z czarną twarzą i maniakalnym uśmiechem, jest wizualną reprezentacją wewnętrznej ciemności, która go pochłonęła.

Warto zauważyć, że historia ta może być interpretowana jako metakomentarz na temat przywiązania graczy do swoich cyfrowych towarzyszy. Dla wielu fanów serii, ich wirtualni towarzysze mają ogromne znaczenie emocjonalne, a historia Stevena pokazuje, jak daleko może zajść ta więź, gdy przekroczy granice zdrowego rozsądku.

Wpływ na fandom

Strangled Red wywarła znaczący wpływ na społeczność fanów internetowych legend miejskich. Historia ta zainspirowała liczne fan-arty, adaptacje wideo, a nawet została włączona do modyfikacji gry Friday Night Funkin’ pod nazwą „VS Pokepasta Perdition”.

Postać S!3v3n stała się rozpoznawalnym elementem kultury internetowej, często pojawiającym się w kompilacjach i dyskusjach na temat najlepszych historii grozy związanych z grami wideo.

Mimo pewnych nieścisłości fabularnych (jak np. kwestia uzupełnienia Pokédexa przez Mike’a bez posiadania wszystkich form ewolucyjnych), Strangled Red jest często wymieniana jako jedna z lepszych historii w swoim gatunku. Jej siła tkwi w emocjonalnej głębi i psychologicznym realizmie, który wyróżnia ją na tle bardziej powierzchownych opowieści.

Krytyka i kontrowersje

Jak każda popularna historia internetowa, Strangled Red nie jest pozbawiona krytyki. Niektórzy recenzenci wskazują na nieścisłości fabularne, takie jak problem z uzupełnieniem Pokédexa przez Mike’a czy niejasne zakończenie. Inni krytykują samą koncepcję jako zbyt podobną do innych opowieści wykorzystujących motyw Lavender Town.

Niektórzy fani uważają również, że historia zbyt mocno opiera się na znajomości innych podobnych opowieści, co może utrudniać jej odbiór osobom niezaznajomionym z gatunkiem. Samoświadomość narratora, który wspomina, że „Lavender Town jest tematem każdej strasznej historii”, może również zmniejszać immersję.

Mimo tych krytycznych uwag, Strangled Red pozostaje jedną z najbardziej cenionych i dyskutowanych historii w swoim gatunku, właśnie ze względu na emocjonalną głębię i psychologiczny realizm, który wyróżnia ją na tle innych podobnych opowieści.

Podsumowanie

Strangled Red to poruszająca opowieść o miłości, stracie i obsesji, która wykracza poza typowe konwencje swojego gatunku. Historia Stevena i jego ukochanej Miki porusza uniwersalne tematy żałoby i odmowy pogodzenia się ze stratą, ubierając je w znajome elementy świata gier wideo.

Mimo pewnych niedoskonałości fabularnych, siła tej opowieści tkwi w jej emocjonalnej głębi i psychologicznym realizmie. Strangled Red nie straszy jedynie poprzez jumpscare’y czy makabryczne obrazy, ale poprzez niepokojący portret człowieka, który traci wszystko, co kocha, i stopniowo pogrąża się w szaleństwie.

Historia ta pozostaje ważnym elementem kultury internetowej, inspirując kolejne pokolenia twórców i fanów. Jej dziedzictwo trwa, przypominając nam o potędze opowieści i emocjonalnym wpływie, jaki mogą mieć na nas nawet najprostsze gry wideo.